วุ่นครั้งที่ 9 (ฉากที่ถูกตัด)

ดวงตาแบบนี้ อย่างกับปิศาจร้าย....ในความทรงจำ ความทรงจำเลวร้ายที่เคยเกิดขึ้นเมื่อครั้งที่เขายังอายุเพียง15ปี เหตุการณ์เลวร้ายนั้นถ้าไม่ได้อเลาดิช่วยไว้เขาก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาจะเป็นยังไง...แต่ตอนนี้อีกฝ่ายกลับจะมาทำแบบนั้นเอง...

“ฮึก! ปล่อย!!” จีอ็อตโต้ใช้แรงทั้งหมดที่มีอยู่ผละเลาดิออก จ้องมองคนตรงหน้าด้วยความหวาดหวั่น เขารู้ดีว่าถ้าอีกฝ่ายจะทำอะไรเขาขึ้นมาจริงๆ เขาไม่มีทางต่อกรได้แน่เพราะขนาดตัวกับแรงอเลาดิกินขาดอยู่แล้ว แต่เขาไม่มีทางยอมง่ายๆ อยู่แล้วยิ่งอีกฝ่ายเป็นแบบนี้เขายิ่งไม่ยอมใหญ่

“นายเป็นบ้าอะไรของนาย!!” จีอ็อตโต้ว่ากลับไปจะลุกหนีก็ไม่ได้ด้วย

“แล้วคิดว่าฉันเป็นอะไรล่ะ” อเลาดิถามเสียงเรียบ จีอ็อตโต้เม้มปากแน่นจ้องมองร่างสูงกลับไปพยายามหาทางหนีจากสถานการณ์แปลกๆที่เกิดขึ้นตอนนี้

“ไม่รู้....รู้แต่ว่านายมันบ้า บ้าที่สุด!”

“ใช่ฉันมันบ้า...และฉันบ้าได้มากกว่าที่นายคิด จีอ็อตโต้” อเลาดิตอบกลับนิ่งๆ

“แล้วนายจะมาบ้าอะไรใส่ฉัน! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ” จีอ็อตโต้ออกแรงดิ้นรนอีกครั้งเมื่ออเลาดิปลดเน็กไทด์ของตนเองออก ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าอีกฝ่ายจะเอามันมามัดเขาและอเลาดิก็ทำมันจริงๆ ต่อให้เขาออกแรงดิ้นมากแค่ไหนก็ไม่ได้ทำให้คนตรงหน้าสะท้านเลยสักนิด

“ปล่อยฉันนะ!!” จีอ็อตโต้ส่งเสียงร้องดังขึ้นกว่าเดิม ไม่มีเสียงตอบรับมาจากร่างสูงมีเพียงความเงียบที่ได้รับจากร่างด้านบน

“อึก! อเลาดิ!!” เสียงร้องของจีอ็อตโต้เงียบหายไปเมื่อถูกริมฝีปากร้อนผ่าวบดจูบอย่างรุนแรง กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งในปาก แต่จูบร้อนก็ยังคงดำเนินต่อไป พร้อมๆกับ จีอ็อตโต้ที่ปล่อยให้น้ำตาไหลรินออกมา

ความเจ็บปวดที่ได้รับทางร่างกาย เทียบไม่ได้เลยกับความเจ็บที่ได้รับทางใจ เขาเจ็บปวดที่คนที่เขาไว้ใจถึงจะไม่ชอบขี้หน้า กำลังย่ำยีร่างกายจิตใจและความรู้สึกของเขา เรื่องที่เคยเกิดขึ้นตอนนั้นเทียบไม่ได้เลยกับตอนนี้ คนที่เคยช่วยกลับมาเป็นคนทำลายมันเองแบบนี้

“อ๊ะ! อ๊าาาา...หยะ..หยุดนะ!!” จีอ็อตโต้ส่งเสียงร้องดังลั่น ความเจ็บแสบแล่นปราดไปทั่วร่าง รับรู้ถึงสิ่งแปลกปลอมที่สอดแทรกเข้ามาภายในร่างกาย อเลาดิชะงักไปนิดเมื่อเห็นน้ำและสีหน้าที่แสดงออกถึงความเจ็บปวดของคนใต้ร่าง ในอกกระตุกเกร็งขึ้นมาทันทีเจ็บปวดกับการกระทำของตัวเอง จนเขาอยากจะหยุดทุกอย่างมันตั้งแต่ตอนนี้...แต่เขาหยุดตัวเองไม่ได้

“อึก! ผ่อนคลาย จีอ็อตโต้อย่างเกร็ง” อเลาดิพูดปลอบเสียงนุ่ม มือหนายกขึ้นไปแก้มัดเน็กไทด์ที่ข้อมือบางทั้งสองข้าง ก่อนจะโน้มใบหน้าลงไปกดจูบที่กลีบปากอิ่มเรียกร้องความสนใจจากจีอ็อตโต้

“อึก อืออ...” รสจูบร้องแรงที่แฝงมากด้วยความอ่อนโยนต่างจากจูบครั้งก่อนโดยสิ้นเชิง ปลายลิ้นร้อนผ่าวเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล้กอย่างหยอกล้อ ดูดดุนกลีบปากเนื้อนุ่มเรียกร้องให้จีอ็อตโต้สนใจเพียงจูบเท่านั้น

ในขณะที่ช่วงล่าง อเลาดิก็ค่อยๆกดดันเข้าไปช้าๆมือบีบคลึงสะโพกของจีอ็อตโต้ไปด้วยเพื่อไม่ให้คนได้รับเจ็บมากกว่าเดิม

“อื้อออ!!!” อเลาดิแช่ร่างทิ้งค้างไว้หลังจากที่เข้าไปจนสุด จูบร้อนยังคงถูกป้อนให้คนใต้ร่างไม่มีหยุด สะโพกก็หมุนวนเบาๆเพื่อให้จีอ็อตโต้คุ้นชินกับมันเร็วขึ้นกว่าเดิม ทั้งๆที่ในใจอเลาดิอยากจะกระแทกกายเข้าหาไม่หยุด เพียงแค่รับรู้ถึงความอ่อนนุ่มภายในเขาก็แทบคลั่ง ปวดหนึบไปทั้งแก่นกาย

เมื่อคิดว่าจีอ็อตโต้น่าจะคุ้นชินกับมันมากขึ้นแล้ว อเลาดิก้เริ่มขยับสะโพกช้าๆ ริมฝีปากผละออกเพื่อให้จีอ็อตโต้ได้หายใจ

“อื้อ! อ๊ะ...” ความเจ็บเสียดที่เคยได้รับกำลังเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความเสียดเสียว จีอ็อตโต้สะท้านวาบ รับรู้ถึงแท่งเนื้อร้อนที่กำลังขยับช้าๆอยู่ภายใน ก่อนที่มันจะเร็วขึ้นมาโดยที่เขาเองก็ตั้งตัวไม่ทัน ในหัวมันขาวโพลนสติล่องลอยไปยังที่ ที่ไกลแสนไกล

“อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊า!”

“อืมม....จีอ็อตโต้”

เสียงครางกระเส่าดังขึ้นข้างหู จีอ็อตโต้ลืมตาขึ้นช้าๆ ทั้งๆที่หนังตาหนักอึ้งจนแทบจะลืมไปขึ้น ภาพตรงหน้าพร่าเลือนจนมองอะไรไม่ชัด แต่ที่ชัดเจนในความรู้สึกเขาตอนนี้ เขากำลังเห็นอเลาดิขยับกายอย่างเร้าร้อนอยู่เนื้อร่างของเขา โดยที่เขาเองก็ตอบสนองต่อการกระทำไม่มีแม้แต่จะขัดขืน

“อ๊าาา...อื้อออ มะ...ไม่ ไม่ไหว....อ..เลาดิ...” เสียงครางแหบพร่าร้องบอกคนที่กระแทกกายเข้าออกด้วยจังหวะที่รัวเร็ว อเลาดิละจากแผ่นอกบอบบางขึ้นมากดจูบที่ริมฝีปากอิ่มน้ำอีกครั้ง เร่งสะโพกเร็วขึ้นตามความต้องการที่จะถึงขีดสุด

“อืมมม...จีอ็อตโต้”

“อ๊ะ..อ๊ะ...อื้ออออออออ!!!!”

กลับมาปัจจุบัน

..........

..........

..........
กลับไปอ่านต่อได้ที่ >> https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1530066&chapter=10